In mijn eerste les op de Pleysierschool wil Roby niet meedoen. Zijn dyslexie zorgt voor onzekerheid zodra er tekst om de hoek komt kijken. Maar aan het einde van de les komt hij met zijn poëziebundel naar voren lopen en vraagt of ik van Ruben van Gogh het gedicht De dansende herinnering hardop wil lezen. Daarna is het ijs tussen hem en mij gebroken. Roby heeft hard gewerkt. Zijn gedicht:
ik ben jong nog jarenlang
dus maak ik er wat van
wat ik er van maak
kom ik wel tegen
als ik me maar vermaak
Vanmiddag heeft de Pleysierschool een expositie van het leerlingenwerk – de gedichten, vormgegeven door de leerling zelf, als poëzieposter. Na de expositie zal ik een foto van de poster van Roby’s gedicht op dit log plaatsen.